KIRSTEN SMINK

 

'Eens een eilander, altijd een eilander'

"Ik woon al een groot deel van mijn leven op Schiermonnikoog,' vertelt Kirsten. "Je groeit hier in een veilige omgeving op, er is een grote sociale controle onder de bewoners en je hebt altijd de schone en frisse zeewind. Het is een overzichtelijk eiland dat een goed onderwijs biedt en je bent altijd omgeven door de natuur."

 

"Maar als je na de middelbare school verder wilt leren heeft het eiland je bijna niets meer te bieden. Al was het maar omdat je hier niet veel soorten werkgelegenheid hebt. De grootste is de horeca, geen wonder met zoveel toeristen, maar verder is het aanbod heel beperkt. Jongeren trekken om die reden vaak weg van het eiland. Zelf heb ik als krantenbezorger geluk: er zijn er maar drie van op het eiland, en ik ben daar eentje van."

 

Kirsten bezorgt de kranten op de werkdagen. "In het weekend neemt iemand anders de bezorging voor zijn rekening. Ook loopt iemand zes dagen per week een deel van mijn wijk, met twintig kranten. Die doet het al zijn halve leven en wilde graag de zaterdagkrant blijven doen. Dat vind ik prima."

De krant arriveert met de eerste boot. "Die is hier om half acht. Hier geldt de regel dat mensen de krant vóór 7.00 uur in de bus moeten hebben dus niet. Ik heb voor het bezorgen de tijd tot 12.00 uur."

 

Kirsten bezorgt de krant in ongeveer tweede derde deel van het dorp. Het andere derde deel wordt gedaan door iemand anders. Al met al voor haar ongeveer 150 kranten, in twee porties bezorgt in een krappe drie uur te bezorgen. "Ongeveer één op de vijf mensen hier leest de krant. Dat is relatief veel als je het vergelijkt met andere gebieden in Noord-Nederland. Maar Schiermonnikoog heeft veel oudere mensen, die hier of hun hele leven zijn gebleven, of na hun werkzame leven terug zijn gekomen. Eens een eilander, altijd een eilander. En die hebben nog graag hun krant op de mat."

 

Van storingen heeft Kirsten nog niet zo veel gemerkt. "Ik bezorg pas sinds maart dit jaar. Maar er is wel een groot verschil met de krant op het vaste land: er wordt hier niet aan nabezorging gedaan. Dat is ook bijna niet te doen. Het wordt pas laat in de ochtend gemeld, dan moet de krant vanuit Leeuwarden naar de boot worden gebracht, maar die varen niet zo vaak. Je krijgt de krant dan nooit op tijd op het eiland. Mensen kopen als ze de krant hebben gemist, vaak gewoon een exemplaar bij de boekhandel in het dorp."

 

Het lijkt idyllisch, wonen op een eiland. En dat is het voor een groot deel ook. Maar er kunnen ook haken en ogen aan zitten. Daar kan Kirsten Smink over meepraten.